U kent dat vast wel: die minutenlange extase bij het beluisteren van een bepaald muziekstuk. Eigenlijk kun je zo’n moment niet in tijd vatten, je bent namelijk even weg, vertoeft even in de eeuwigheid. Ik heb dat zelf met het lied ‘Morgen!’ van Richard Strauss (1864-1949). In dit miniatuurtje – een huwelijksgeschenk aan zijn vrouw – bereikt de componist naar mijn smaak hogere toppen dan in zijn reusachtige Alpensymfonie, en raakt hij zelfs de hemel aan.
Ik herinner me een conrector op de middelbare school die een hartgrondige hekel had aan deze geniale Beierse musicus. De man had de oorlog bewust meegemaakt, en familie verloren, en kon de coöperatieve instelling van Strauss ten aanzien van de Nazi’s – hij was een tijdlang president van de Reichskulturkammer – niet vergeven; zo ging dat nog in de jaren ’80. Het lied biedt overigens ook voor nu pikante details. De tekstdichter was John Henry Mackay (1864-1933), anarchist en filosoof. Hij schreef niet alleen, maar was ook voorvechter voor de acceptatie van pedofilie; kom daar in deze tijd eens om.
Maar wat een muziek!
Hieronder staan een aantal uitvoeringen die de Muziekbank in haar collectie heeft.
CK5676: Barbra Hendricks: de oorspronkelijke versie voor sopraan en piano
CK4118: Dietrich Fischer-Dieskau: ook de pianoversie, maar dan gezongen door een bariton. Dus getransponeerd en met een bepaald andere klankkleur.
CK6386: Anna Netrebko met Joshua Bell
CK5537: Kate Royal met the Academy of St. Martin in the Fields: orkestversie dus.
Ook op Youtube is dit muziekstuk te vinden.
Jan Braakman, 31-januari 2011.
